هر جمله، یک من!

در جایی نوشته‌ام: مفهوم گناه، زاده‌ی ادیان نیست، بلکه انسان با ظرفیت بیولوژیکی برای آن زاده می‌شود و در واقع، گناه بخشی از هویت انسان است‌.

جمله‌ی ترسناکی است، نمی‌دانم کدام من از من و در پس چه ادراکی به این عبارت رسیده است.

و در جای دیگری: زندگی بشر چگونه بدون وجود یک امکان برتر ادامه دارد؟ بقول رضا در فیلم خدا نزدیک است: آدم‌ها چجوری بدون دلیل زندگی می‌کنند؟

این من را می‌شناسم!

باقی من‌ها؟

در باقی سطور دفترچه...